Το παρακάτω άρθρο εξερευνά την περιοχή του Ασπροποτάμου, μια ορεινή περιοχή στα σύνορα των νομών Τρικάλων και Ιωαννίνων, όπου κυριαρχούν τα έλατα, τα τρεχούμενα νερά και τα γραφικά χωριά των Βλάχων. Η συγγραφέας παρατηρεί τις καμινάδες που καπνίζουν ως ένδειξη των ανθρώπων που παραμένουν στον τόπο κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Παρότι αναμενόταν μεγαλύτερη ερήμωση λόγω αστυφιλίας, αρκετοί κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν εκεί, ενώ αν υπήρχαν σχολεία, πιθανόν περισσότεροι νέοι θα εγκαθίσταντο μόνιμα.
Η παράδοση των Βλάχων είναι στενά συνδεδεμένη με τη μετακινούμενη κτηνοτροφία, την υλοτομία και το εμπόριο, ενώ παλαιότερα, το φθινόπωρο, κατέβαιναν στον κάμπο μαζί με τα κοπάδια τους μέσω των βλαχόστρατων. Ο θεσμός του φύλακα των χωριών, που εξασφάλιζε την ασφάλεια των εγκαταλελειμμένων σπιτιών, έχει ατονήσει από τη δεκαετία του 1990, αλλά κάποιοι εξακολουθούν να φροντίζουν εθελοντικά τον τόπο.
Ο Ασπροπόταμος είναι μια περιοχή ανυπέρβλητης φυσικής ομορφιάς, με παραδοσιακούς οικισμούς, δρακόλιμνες, εντυπωσιακά ποτάμια και μονοπάτια που φτάνουν ως τις κορυφές του Λάκμου (Περιστέρι) και των Αθαμανικών Ορέων. Περιλαμβάνει χωριά όπως το Χαλίκι, η Καλλιρρόη, το Κατάφυτο, η Κρανιά, η Ανθούσα και άλλα. Η φύση της περιοχής είναι προστατευμένη, καθώς ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων – Αχελώου – Αγράφων – Μετεώρων.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την υλοτομία, με μερικές οικογένειες να διατηρούν ακόμα τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, ενώ υπάρχουν και νέοι που προσπαθούν να αναβιώσουν τα χωριά μέσω τοπικών πρωτοβουλιών. Παρά τις δυσκολίες, όπως οι ζημιές από τη θεομηνία “Ντάνιελ” το 2023, οι άνθρωποι της περιοχής συνεχίζουν να ζουν και να αγωνίζονται για την προστασία του φυσικού τους περιβάλλοντος, αντιστεκόμενοι στην εγκατάσταση αιολικών και υδροηλεκτρικών έργων.
Το άρθρο είναι μια αφηγηματική εξερεύνηση του τοπίου, της ζωής και των παραδόσεων των κατοίκων του Ασπροποτάμου, συνδυάζοντας ιστορικά στοιχεία, φυσική ομορφιά και σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.
Δείτε το άρθρο εδώ
